Feminisme met zijwieltjes
Dat is hoe het soms voelt. Want ik ben absoluut een feminist, zoals mijn wederhelft dat gelukkig ook is. Maar er is nog zo ontzettend veel dat ik niet weet. Ik dacht altijd dat dat iets slechts was. Dat ik anderen niets kon leren omdat ik zelf nog aan het leren was. Is dat effe kut, dan kan niemand ooit iets aan iemand anders leren. Je bent namelijk nooit klaar met leren. Of te oud om te leren. Dus daar ging ik. Niet 1, maar meteen 2 online cursussen over selfcare creëren. Wat die met feminisme te maken hebben? Ga ik je uitleggen.
Je kent het vast wel. Manlief gaat lekker de hort op voor zijn hobby/sporten/weg met de mannen. En vrouwlief zit thuis. En dat is niet zijn schuld hoor! Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd! Want als vrouwlief zegt: ‘Man, luister. Ik wil ook iets voor mezelf doen’, is het allemaal zo geregeld. En even een zijstraatje, bij same sex koppels is dit ook met regelmaat het geval, maar ik ben een vrouw in een heterorelatie dus schrijf ook vanuit dat perspectief. Maar de vrouw doet dat dus niet. Want op een of andere manier zijn wij door de eeuwen heen zo ingesteld we eerst voor 100 anderen zorgen en pas als we een burn-out hebben voor onszelf. En, daar komt de link, als we dus wel voor onszelf kiezen worden we bestempeld als feminist. Niets mis mee natuurlijk, maar de toon is vaak negatief. Willen we niet, bedoelen we niet, is allemaal niet nodig. Feminisme is hartstikke positief. Feminisme is namelijk de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. Mannen zijn niet beter dan vrouwen en vrouwen niet beter dan mannen. Ze zijn gelijk. Maar hoe komt het toch dat de man dan wel voor selfcare kiest en de vrouw niet?
Nogmaals: wij zijn zo ingesteld dat we over alles en iedereen moeten moederen. Heb je ons wel eens bij een nest puppy’s gezien? Precies. Maar weet je, als jij niet voor jezelf zorgt ben je straks helemaal op. Dan is het klaar, over, uit. Uitgebrand, wel te verstaan. Burn-out. Dus lieve dames: ZORG VOOR JEZELF. Omdat dat kan, omdat dat moet, omdat jij dat 1000% waard bent. Jij gaat niet joepie-de-poepie door het leven als je altijd maar voor en met anderen bezig bent zonder ook eens een moment voor jezelf te pakken. Jij mag, nee, MOET ook even een rustmoment hebben. Even alleen zijn. Even een kop thee kunnen drinken en wezenloos in de verte staren zonder dat iemand iets van je wil. En soms heb je een groter moment nodig. Een lange wandeling in het bos of een weekend weg met vriendinnen. Als geld of energie een ding is, doe het dan zeker niet. Maar als tijd een ding is, doe het dan wel! Want ik denk namelijk dat jij wel tijd voor anderen kan maken, maar niet voor jezelf. Is het dan tijdgebrek, of vind je jezelf dan misschien niet belangrijk genoeg? Het laatste? Dat dacht ik al. Kom op meis, pak jouw moment. Jij bent net zo belangrijk als de mannen op de golfbaan of achter de playstation. Ga wandelen, dansen, gek doen. Voel je weer vrouw in plaats van machine die alleen maar aan het werk is.
Ik ben er geweest, in die situatie. En ik ben er nog niet uit. Er zijn nog te veel momenten dat ik mijn vrouw-zijn opzij zet. Dat ik voor anderen zorg terwijl ik eigenlijk helemaal op ben. Dat blijven we allemaal houden. Maar hoe mooi is het dan als we elkaar hebben om ons te helpen herinneren aan wat we waard zijn. Hoe mooi is het dan dat er een feministische beweging is die met de dag groeit en sterker wordt, omdat steeds meer vrouwen zich beseffen dat ze voor zichzelf op mogen komen en net zoveel waard zijn als de mannen op deze wereld. Vrouwen (en mannen) die je aan de hand meenemen en ergens neerzetten om vervolgens: ‘En nou ga je verdomme even een uurtje slapen voordat je instort!’ te roepen en daarna weggaan.
Er gaat veel mis in de wereld. Veel feministische posts gaan over dingen die niet zo goed of totaal verkeerd gaan. Maar feminisme is er niet alleen om bh’s in brand te steken. Feminisme is er ook om een warme knuffel van te krijgen als je je even alleen voelt. Niemand weet voor 100% waar ze mee bezig is.
Conclusie: eigenlijk zijn we allemaal een feminist met zijwieltjes.